فرصت های شغلی با صادرات غیر نفتی

  

کورش شمس - ICTPRESS - چندسالی است، موضوع صادرات نرم‌افزار یا به عبارت بهتر صدور خدمات نرم‌افزاری به عنوان یکی از گزینه‌های افزایش صادرات غیرنفتی از سوی دولتمردان مطرح شده و از سال...

 79 به این سو، اقدامات نیم بند و بی‌نتیجه‌ بسیاری برای تحقق آن صورت گرفته است که سرمایه‌گذاری بر روی برج توسعه صادرات نرم‌افزار ( سهند) یکی از جدی‌ترین این اقدامات بود.
طی این سال‌ها، هرکسی به سهم خود از مدیران دولت، اهالی اتاق بازرگانی، نهادهای صنفی ، مجلسیان، کارشناسان و روزنامه‌نگاران در مدح توسعه صدور خدمات نرم افزاری و شرح مزایای آن سخن رانده‌اند که مهمترین و البته آخرین مورد آن، اظهارات حبیب‌الله عسگراولادی بود که گفته بود صادرات نرم‌افزار حتی از صادرات کشمش هم مهمتر است!
با این وجود، تا امروز، هیچکس پاسخ جدی به این سوال نداده است که چرا درآمد صادرات نرم‌افزار ایران به نقطه‌ای امیدوار کننده و مطلوب نرسیده است و صنعت نرم‌افزار کشورمان هر روز ضعیف‌تر، آسیب‌پذیرتر و شکست خورده‌تر می‌شود؟
نگاهی گذرا به کارنامه صنعت نرم‌افزار ایران طی کمتر از ده سال گذشته، از این واقعیت حکایت دارد که متولیان توسعه صادرات غیرنفتی و مقامات ارشد بخش فناوری، حکایت از عملکردی نامطلوب داشته‌اند و برخلاف آنچه که در سمینارها و کنفرانس‌های خبری می‌گویند؛ نه تنها باری از دوش این صنعت نوپا برنداشته‌اند، بلکه با سردرگم کردن و تهدید فعالان این صنعت در لابیرنت در هم تابیده بوروکراسی اداری، مانعی بزرگ بر سر رشد و تکامل خودجوش آن شده‌اند.
شاهد این مدعا، موج ورشکستگی‌های گسترده در شرکت‌های نرم‌افزاری ریز و درشت است که ظرف 5 سال گذشته، سرمایه‌های بسیاری را به زیر کشیده و حتی صادرکنندگان نمونه نرم‌افزارمان هم از این سرنوشت محتوم مستثنی نشده‌اند.
واقعیت این است که صنعت نرم‌افزار ایران، سال بسیار بدی را پشت سر گذاشته و هم‌اکنون که مدیران ارشد و زعمای قوم از مزایا و محاسن رشد صادرات نرم‌افزار می‌گویند و آمارهایی را به شهادت می‌گیرند که صدور نرم‌افزار افزایش داشته، قاطبه این صنعت، به خصوص آنهایی که از امتیاز رانت محروم هستند، درحال دست و پا زدن برای نجات خود هستند.
پس، لطفا به جای حرف‌های قشنگ و دهان پرکن و آمارهایی که بیشتر شبیه شوخی هستند، دست به کار شوید تا این ظرفیت نهفته عظیم را از خطر انقراض نجات دهید. صنعت نرم‌افزار به سرمایه‌گذاری کلان و دیربازده نیاز ندارد، تنها کمی تیمار می‌خواهد و بستری امن و مهیا برای رشد کردن تا ایران و اقتصاد ایران را از شر دلارهای نفتی خلاص کند و فرصت‌های شغلی فراوانی را پیش روی نسل جوان قرار دهد.

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد